2009/05/05

Alaskan malamute


WIZYTÓWKA

TYP: wilkowaty
POCHODZENIE: Ameryka Północna
NARODOWOŚĆ: Stany Zjednoczone
WIELKOŚĆ: średni- duży
WYSOKOŚĆ: pies- 64- 71cm
suka- 58- 66cm
WAGA IDEALNA: pies- 29- 35kg
suka- 22- 31kg
PRZEZNACZENIE: pociągowy, do towarzystwa

BUDOWA

Zwarta (kompaktowa); mocny kościec.

Głowa i czaszka. Głowa jest szeroka i mocna szczególnie w porównaniu z innymi rasami prymitywnymi, ale powinna być proporcjonalna w stosunku do tułowia. Czaszka między uszami jest szeroka, stopniowo zwężająca się w kierunku oczu. Między uszami powierzchnia czaszki zaokrąglona, wysklepienie czaszki zmniejsza się w kierunku oczu, ale dochodzi aż do policzków, które pozostają płaskie. Lekko zaznaczona bruzda między oczami. Linie czaszki i kufy lekko rozbieżne (linia kufy opada lekko w dół).

Kufa Kufa mocna, bardzo lekko zwężająca się w kierunku nosa, głęboka. Kufa powinna być duża, ale nie za szeroka, proporcjonalna do wielkości czaszki. Wargi ściśle przylegające, nos czarny (oprócz osobników rudych), szczęka i żuchwa - mocne z dużymi zębami.

Uzębienie Zgryz nożycowy.

Oczy Brązowe, w kształcie migdała, średniej wielkości, osadzone skośnie. Preferowane są ciemne oczy. Niebieskie oczy są wadą dyskwalifikującą.

Uszy Uszy średniej wielkości, stojące. Małżowiny mają trójkątny kształt, lekko zaokrąglone na czubkach. Osadzone są dość szeroko na brzegach czaszki. Dolna część ucha powinna łączyć się z czaszką na linii wewnętrznych kącików oczu. Uszy skierowane do przodu, gdy pies jest czymś zainteresowany nachylone lekko do przodu; gdy pies jest czymś zajęty uszy często składa do tyłu.

Szyja Szyja powinna być mocna, średnio wysklepiona, łukowata.

Łopatki i kończyny przednie Łopatki średnio skośne, kończyny przednie o mocnej kości, umięśnione, proste aż do nadgarstków, które są krótkie i mocne, prawie pionowe gdy patrzymy z profilu. Kończyny Alaskana Malamuta są silne.

Kończyny tylne Kolana średnio głęboko ukątowane, stawy skokowe mocne i szerokie, średnio głęboko ukątowane, w ruchu poruszają się w tej samej linii co kończyny przednie, nie za szeroko, ani nie za wąsko. Wilcze pazury na tylnych kończynach są nie pożądane i usuwa się je zaraz po urodzeniu.

Klatka piersiowa Klatka piersiowa powinna być mocna i głęboka, tułów mocny, zwarty, ale o niezbyt krótkim zadzie. Stopy zwarte, głębokie, o mocnych poduszkach, dostosowane do pokonywania ogromnych przestrzeni po śniegu.

Grzbiet Grzbiet powinien być prosty i lekko opadający w kierunku bioder.

Lędźwie Lędźwie mocno umięśnione, niezbyt krótkie gdyż miałoby to negatywny wpływ na swobodę ruchu.

Ogon Średnio wysoko osadzony "wychodzący" bezpośrednio z linii grzbietu, obficie owłosiony i noszony nad grzbietem.

Szata i umaszczenie

* Szata jest gęsta, z grubym podszerstkiem, nieco bardziej szorstka niż u Syberian Husky.
* Umaszczenie występuje w odcieniach szarego i białego, sobolowo-białego, czarno-białego, wilczasto-białego, czerwono-białego albo czysto białego.

CHARAKTER

Mają opinię przyjacielskich, jednakże maszerzy często mają kłopoty z ich gotowością do bójek z innymi psami. Lubią dzieci oraz są życzliwe w stosunku do obcych. Posiada silne poczucie hierarchii w stadzie i związane z tym skłonności do prób dominacji członków rodziny. Malamuty są psami przyzwyczajonymi do niskich temperatur i ciągłej pracy, potrzebują odpowiedniego zajęcia w postaci np. zawodów z odpowiednio ciężkim uciągiem.

Użytkowość

Chociaż używane są jeszcze jako psy pociągowe (głównie dla rekreacji i w sportach zaprzęgowych), najczęściej Malamuty utrzymywane są dzisiaj jako psy rodzinne oraz reprezentacyjne. Nie spełniają się jako psy stróżujące.

Najlepiej jeśli pies ma okazję brać udział w psich sportach tj.: wyścigi zaprzęgów (sanie i wózki), uciągi(weight pulling), skijoring lub skijöring (pies ciągnący człowieka na nartach), canicross (bieg z psem), bikejoring (pies ciągnący człowieka na rowerze), zawody psów jucznych.

W zaprzęgu nie nadają się do biegów sprinterskich, znacznie lepiej sprawdzają się na długich dystansach. Dość licznie biorą udział w wielkich światowych wyścigach psich zaprzęgów takich jak: Iditarod, La Pirena, Alpentrail, Yukon Quest, Femundslopet, Copper Basin 300, Klondike Sled Dog Race, Finnmarkslopet, La Grande Odyssée, Nordic Open.

Radzą sobie z uciągiem znacznych ładunków (nazywane "lokomotywami północy"). Rekordowy uciąg jednego Alaskan Malamuta (pies Bering, wł. Katerina Trnena, Czechy) na zawodach na terenie Polski to 4900 kg.[2]

ZDROWIE I PIELĘGNACJA

Choroby stosunkowo często występujące u tej rasy to: dysplazja stawów biodrowych, inherited polyneuropathy, częste u ras północnych problemy z oczami (zwłaszcza katarakta, PPM, distichiasis).

Gęsta sierść czyni Malamuty wrażliwe na upały. Potrzebują w upalne dni więcej wody niż psy innych ras oraz możliwości schronienia się w cieniu. W czasie linienia istnieje potrzeba częstszego wyczesywania martwego włosa (podszerstka) gęstym grzebieniem. Wymaga codziennego zaspokojenia swoich dużych potrzeb ruchowych na świeżym powietrzu.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz