Dog Your Best Friend: Bulterier

2009/05/05

Bulterier

WIZYTÓWKA

TYP: wilkowaty
POCHODZENIE: Anglia
NARODOWOŚĆ: Wielka Brytania
WIELKOŚĆ: mały
WYSOKOŚĆ: ok. 35- 45cm
WAGA IDEALNA: 18- 32kg
PRZEZNACZENIE: stróż, do towarzystwa

BUDOWA

Psy o mocnej budowie, muskularne, proporcjonalne. Charakterystyczny profil głowy nie pozwala pomylić bulteriera z innymi terierami typu Bull.

Szata i umaszczenie

U psów tej rasy występuje szeroka skala umaszczenia: biała, pręgowana, tricolor, czerwona, płowa. Niepożądana maść niebieska i czekoladowa. U bulterierów o umaszczeniu kolorowym przewaga białego koloru może być przyczyną dyskwalifikacji na ringu wystawowym. Nakrapiana lub przesiana biała sierść jest uznawana za wadę, lecz znaczenia na głowie są dopuszczalne.

CHARAKTER

Bulterier jest psem zrównoważonym, żywym (lecz nie nadpobudliwy) i bystrym, lecz często upartym. Wymaga wczesnej socjalizacji z innymi zwierzętami domowymi. Tolerują dzieci, jednak ich kontakty z nimi muszą odbywać się pod kontrolą osób dorosłych.

Użytkowość

Początkowo hodowane jako szczurołapy, później wykorzystywane do walk psów oraz polowań na niedźwiedzie (w większej grupie). Psy te są bardzo wyczulone na ogień[potrzebne źródło], według niektórych źródeł alarmowały w wioskach o pożarze. Obecnie są głównie psami rodzinnymi. Bulteriery dobrze czują się w psich sportach, takich jak agility czy flyball.

ZDROWIE I PIELĘGNACJA

Wymaga doświadczonego i konsekwentnego hodowcy, który będzie potrafił odpowiednio postępować z psem i zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu. Bullterriery powinny pracować raczej krótko i intensywnie, niż długo. U psów o umaszczeniu całkowicie białym może występować wrodzona głuchota. Sierść krótka i przylegająca jest łatwa w pielęgnacji.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

POMOC W RAZIE WYPADKU

Każdy, kto przyjmuje psa do domu, musi być przygotowany na to, że jego podopieczny może ulec wypadkowi lub nagle zachorować. W takiej sytuacji najlepiej skontaktować się z lekarzem weterynarii. Numery telefonów i adresy najbliższych klinik powinny zawsze znajdować się w dostępnym miejscu. Zanim jednak wezwany lekarz przyjedzie lub zanim odtransportujemy chorego psa do lecznicy, możemy - znając odpowiedni tryb postępowania - rozpocząć działania wstępne.

PODSTAWOWE ZASADY

Przy udzielaniu pierwszej pomocy trzeba przestrzegać dwóch podstawowych zasad:

1. Nie dopuścić do pogorszenia się sytuacji - przede wszystkim zlikwidować przyczynę wypadku:
• usunąć z gardła i krtani przedmioty uniemożliwiające oddychanie.
• wyciągnąć topiącego się psa z wody.
• wyłączyć prąd. jeżeli istnieje przypuszczenie, że pies został porażony prądem,
• zabrać psa z drogi, by go nie potrącił następny samochód.

2. Ułożyć psa jak najwygodniej w czasie oczekiwania na pomoc i otoczyć troskliwa opieką:
• owinąć go w koc lub cos ciepłego.
• w razie udam słonecznego psa należy ułożyć w cieniu i nie przykrywać.
• jeżeli występuje krwawienie. trzeba powstrzymać krwotok.

APTECZKA PIERWSZEJ POMOCY

Zestaw pierwszej pomocy, znajdujący się w domu i samochodzie, w dostępnym miejscu, zwiększa szanse powodzenia akcji ratunkowej. Zawiera on:
• kilka bandaży o różnej szerokości, w tym także bandaże elastyczne.
• gazę i watę,
• pęsetę,
• nożyczki o tępych końcach,
• płyn odkażający, przylepiec.
• środki przeciwbólowe w czopkach, maść łagodzącą.

WYPADKI DROGOWE

1. Usunąć psa z miejsca bezpośredniego zagrożenia.

2. Umożliwić psu oddychanie przez oczyszczenie dróg oddechowych z wydzieliny lub ciał obcych.

3. Zaimprowizować kaganiec z bandaża lub krawata, aby pies w szoku nie pogryzł opiekunów.

4. Bardzo ostrożnie przenieść rannego psa na koc, stary płaszcz albo nawet kawałek plastyku. Delikatnie przenieść go do samochodu i zawieźć do lecznicy.

KRWOTOK

1. Odnaleźć miejsce krwawienia.

2. Przyłożyć kompres z zimnej wody na ranę.

3. Założyć opatrunek uciskowy, rozkładając ucisk bandaża tak, aby nie spowodować zahamowania dopływu krwi do kończyny.

BANDAŻOWANIE KOŃCZYN

1. Założyć czysty opatrunek na ranę.
2. Uważać, aby nie usunąć wytworzonych skrzepów krwi.
3. Równomiernie nakładać opatrunek na zranioną powierzchnię.
4. Zabandażować kończynę nie powodując zbyt silnego ucisku.

ZAPAŚĆ I SZOK

1. Wyciągnąć język na zewnątrz i usunąć znajdujące się w jamie ustnej płyny, tak aby drogi oddechowe były drożne.

2. Pies powinien mieć spokój, sucho i jeśli nie jest to udar słoneczny - ciepłe okrycie.

3. Nie powinien leżeć na jednym boku dłużej niż 10-15 minut.

4. Stosować sztuczne oddychanie, uciskając rękoma klatkę piersiową co kilka sekund.

WZDĘCIE (rozszerzenie żołądka i skręt)

1. Wzdęcie jest jednym z kilku przypadków wymagających natychmiastowej pomocy. Objawami są: znaczny niepokój, ślinotok, nieudane próby wymiotów, a następnie widoczne w słabiźnie wzdęcie brzucha. Mozę nastąpić zapaść.

2. O życiu psa mogą decydować minuty. Właściciel nie może udzielić żadnej innej pomocy oprócz szybkiego dowiezienia na operację. Lekarz weterynarii usunie gaz i przeprowadzi operację żołądka.

Opieka po operacji

Po wyzdrowieniu zapobiegamy nawrotowi skrętu przez:
- unikanie podniecenia psa przy spożywaniu posiłków,
- podzielenie dziennej diety na wiele drobnych porcji - podawanie psu często małych porcji jedzenia.
- karmienie z wysoko postawionej miski, aby pies nie pobierał powietrza wraz z pokarmem.

Psa należy stale obserwować i przy objawach nawrotu choroby natychmiast alarmować lecznicę, niezależnie od pory dnia.

UDAR SŁONECZNY

Udar słoneczny jest problemem, którego można by całkowicie uniknąć, a jednak każdego lata ludzie bezmyślnie pozostawiają swoje psy zamknięte godzinami w samochodach. Samochód bardzo szybko się nagrzewa i przy dużym upale dochodzi do tragedii.

1. Po otworzeniu samochodu należy szybko przenieść psa w zaciemnione, chłodne miejsce na świeżym powietrzu.

2. Przyłożyć kompresy z zimnej wody na kończyny psa. a u dużych ras można lać zimną wodę na łapy. W tym samym czasie powinien już przybyć wezwany lekarz, który poda zastrzyk obniżający temperaturę ciała.

ZATRUCIE

Zatrucia nie występują u psów często, ponieważ zwierzęta te łatwo wymiotują i stanowi to ich system obronny. Niekiedy można podejrzewać zatrucie przy chorobie, przebiegającej z wymiotami. Leczenie jest ułatwione, jeśli wiemy, co jest przyczyną zatrucia.

1. Gdy widzimy, że pies zjadł coś nieodpowiedniego, jak np. leki, pokazujemy lekarzowi pozostawione resztki.

2. Jeśli wiemy, że nie był to preparat żrący, można podać roztwór sody. działający jak środek na wymioty.

3. Należy porozumieć się natychmiast z lekarzem weterynarii.

ZADŁAWIENIE

1. Utrzymujące się odruchy wymiotne, przy których nie udaje się psu zwymiotować, i drapanie kufy łapami, mogą świadczyć o zadławieniu.

2. Próbujemy usunąć ciało obce z gardła palcami lub jeśli jest to niemożliwe, trzonkiem od łyżki.

PORAŻENIE PRĄDEM

Szczenięta zmieniające zęby i gryzące sprzęty mogą przypadkowo przegryźć druty elektryczne.

1. Jeśli pies jest nieprzytomny i może być pod działaniem prądu, nie należy dotykać go. dopóki nie wyłączy się elektryczności.

2. Dotknięcie psa grozi porażeniem.

3. Przywracamy psu oddech, stosując sztuczne oddychanie, uciskamy klatkę piersiową co 5 sekund. Język należy wyciągnąć, aby nie utrudniał dopływu powietrza.

OPARZENIE

1. Psy, zwłaszcza szczenięta, łatwo mogą ulec oparzeniu przez ogień lub gorącą zawartość garnka.

2. Zawsze należy odsunąć garnek od krawędzi kuchenki i nie pozwolić psu zbliżać się do ognia.

3. W razie oparzenia delikatnie nałożyć opatrunek z zimną wodą na oparzone miejsce, unikając urażenia psa, który może wtedy ugryźć.

4. Wystrzyc sierść w oparzonym miejscu nie powodując podrażnienia.

POGRYZIENIE I UŻĄDLENIE

1. Większość przypadków pogryzienia jest spowodowana przez inne psy i rany są zawsze zakażone. Okolice rany trzeba starannie wystrzyc, a następnie wymyć ciepłą wodą ze środkiem dezynfekującym. Następnie sprawdzić, czy w sierści nie ma ukrytych dodatkowych ugryzień, które później przekształcą się we wrzody.

2. Należy wezwać lekarza weterynarii, ponieważ pogryzionym psom daje się odpowiednie zastrzyki. Ukąszenia przez żmiję są niebezpieczne i muszą być leczone w lecznicy.

3. Miejsca użądlenia są na ogół widoczne, żądło usuwamy szczypczykami.

4. Użądlenia przez pszczoły zdarzają się najczęściej na głowie i łapach. Powodują powstanie obrzęków szyi i utrudnienie oddychania. Potrzebna jest wtedy pomoc weterynaryjna.

OSTRE WYMIOTY I BIEGUNKA

1. Psy wymiotują często i przypadkowych wymiotów nie trzeba traktować jako groźnego wydarzenia. Jeśli jednak powtarzają się często, mogą być niebezpieczne.

2. Długotrwałe wymioty, zwłaszcza jeśli towarzyszy im biegunka, osłabiają psa. a szczenię może nawet stracić życie.

3. W tych przypadkach nigdy nie należy stosować leków dla ludzi. Można ewentualnie podać psu środki prze-ciwwymiotne w czopkach, przeciw-bakteryjne i stosować nawadnianie.

CIAŁA OBCE

1. W pobliżu strumieni i jezior pies jest narażony na zetknięcie z beztrosko pozostawionym sprzętem wędkarskim.

2. Haczyk na ryby, który utkwił w wardze, można usunąć po uprzednim przecięciu metalu. Psa trzeba przy tym przytrzymać.

3. Żywym, pobudliwym psom może się przytrafić przytrzaśnięcie skóry między palcami przez haczyk od smyczy. Najlepiej, jeżeli pomoże mu lekarz weterynarii.

4. W uszy, oczy lub opuszki mogą się wbić ostre części roślin. Powodują podrażnienie i powstanie wrzodów. Jeżeli mamy trudności z ich usunięciem, udajemy się do przychodni.

ZANIECZYSZCZENIE SIERŚCI

1 .Sierść niekiedy ulega zanieczyszczeniu farbą, błotem lub odchodami. Próbujemy ją wymyć mydłem i wodą lub zmiękczyć zabrudzone miejsce tłuszczem (masłem lub smalcem).

2. Nie wolno nigdy stosować detergentów.

OZIĘBIENIE

1. Pies pozostawiony przez długi czas na mrozie, bez możliwości ukrycia się, ulega silnemu oziębieniu, a jego temperatura w stosunkowo krótkim czasie niebezpiecznie się obniża.

2. Zabieramy psa natychmiast z zimna, ale nie można go ogrzewać zbyt szybko. Izolujemy psa kocami i pozwalamy stopniowo się ogrzać. Nie wolno podawać alkoholu!

3. Jeśli sierść jest bardzo zanieczyszczona, skołtuniona i brudu nie udało się usunąć - wystrzygamy włosy w tym miejscu.

SKURCZE I DRGAWKI

1. Skurcze sugerują niekiedy groźniejsze przypadki niż rzeczywisty stan zwierzęcia. Przy skurczach kończyn piana wydziela się z jamy ustnej, a pies jest na ogół nieprzytomny. W tej sytuacji, należy dopilnować, aby pies się nie skaleczył.

2. Trzeba zatrzymać psa w zaciemnionym pokoju, w którym powinien przebywać aż do ustąpienia skurczów. Wezwać lekarza weterynarii.

Dog Your Best Friend

2009/05/05

Bulterier

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

POMOC W RAZIE WYPADKU

Archiwum bloga

O mnie

Obserwatorzy